Bruno Giordano to jeden z najwybitniejszych strzelców w historii Lazio. Jego strzeleckie wyczyny wpisują się w szlak wytyczany przez Silvio Piolę, Giorgio Chinaglię, a potem kontynuowany przez Giuseppe Signoriego. Talent Giordano (wówczas 13-latka) odkrył były gracz biało-błękitnych Enrique Flamini, który sprowadził go do Lazio. Grając jako prawoskrzydłowy lub napastnik Giordano zdobył z drużyną Primavera tytuł mistrza Włoch w roku 1975. Jego partnerami byli wówczas m.in. Andrea Agostinelli, Lionello Manfredonia czy Stefano Di Chiara.

Bruno zadebiutował w Serie A 5 października 1975. Tego dnia udało mu się przesądzić o wyjazdowym triumfie Lazio nad Sampdorią. Asystę przy jego golu zaliczył Giorgio Chinaglia. W kolejnym sezonie, Giordano przejął po Chinaglii koszulkę z numerem 9, gdy jego starszy kolega odszedł do nowojorskiego Cosmosu.

Logiczną konsekwencją jego wspaniałej gry było powołanie do reprezentacji Włoch. 5 grudnia 1978 zadebiutował w meczu z Hiszpanią, wchodząc w miejsce Francesco Grazianiego i tworząc duet żądeł z Paolo Rossim. Niestety, cieniem na jego sportowych wyczynach kładzie się udział w aferze związanej z ustawianiem meczów ligowych. 23 marca 1980 roku po meczu w Pescarze, Giordano, Giuseppe Wilson, Lionello Manfredonia i Massimo Cacciatori zostali aresztowani. Konswekwencją skandalu była relegacja Lazio do Serie B. Gioradno został ułaskawiony dopiero po zdobyciu przez Włochów tytułu mistrza świata w 1982 roku. Wrócił wówczas do składu Lazio i to w dużej mierze dzięki jego golom Lazio powróciło w sezonie 1982/1983 do pierwszej ligi.

Kolejnych rozgrywek Giordano nie zapisze do udanych. Spory z nowym prezydentem Lazio - Giorgio Chinaglią i poważna kontuzja odniesiona w meczu w Ascoli nie pozwoliły mu pokazać pełni możliwości. Mimo to, nasz bohater przyczynił się w sporym stopniu do utrzymanie się biancocelestich w Serie A. Latem 1984 Bruno był już praktycznie graczem Juventusu, ale Massimo Briaschi za którego miał być wymieniony, odmówił przenosin do Rzymu. W sezonie 1984/1985 Lazio mając w składzie Giordano, Manfredonię, Michaela Laudrupa i Joao Batistę niespodziewanie spadło do Serie B. Bruno Giordano zarzucono nieprzykładanie się do obowiązków i w konsekwencji sprzedano do Napoli za 5 miliardów lirów.

W ciągu dziesięciu lat w barwach Lazio Giordano rozegrał 203 mecze i zdobył w nich 89 goli. Został królem strzelców Serie A w sezonie 1978/1979 oraz Serie B w sezonie 1982/1983. W reprezentacji Włoch rozegrał 13 meczy i zdobył 1 gola, w drużynie młodzieżowej Italii rozegrał pod wodzą Azeglio Viciniego 16 meczy i 8 razy wpisał się na listę strzelców.

Po odejściu z Rzymu kontynuuował swą karierę w Napoli (zdobył scudetto), Bologni i Ascoli. Właśnie w meczu Ascoli - Lazio (sezon 1988/1989) Giordano zmarnował w samej końcówce meczu 200% okazję bramkową. Gdyby trafił, oba zespoły musiałyby spotkać się w barażu o utrzymanie.

Po rozstaniu z murawą występował jeszcze w lidze futsalu. Z drużyną Lazio Master Calcio a 5 zdobył 3 tytuły mistrzowskie.