Przed sezonem 1939-40 Lazio nabyło trzech argentyńskich
zawodników - Barrerę, Pisa i Flaminiego, ten ostatni grał w jasno niebieskiej
koszulce aż do roku 1952. Trenerem Lazio był Węgier Kartesz. Po pierwszych
pięciu kolejkach Lazio wspięło się na szczyt tabeli. W dziewiątej rundzie
spotkań upokorzyło Juventus rozbijając ich w Rzymie 4:0. Mimo to, od tego czasu
Lazio zaczęło obniżać loty i ostatecznie skończyło się na 4 miejscu w tabeli.
Tydzień później Włochy oficjalnie weszły w stan wojny. Jak sie potem okazało II
wojny światowej.
W sezonie 1940-41 Lazio zrewolucjonizowało całą drużynę
i miało bardzo słaby sezon kończąc na przedostatnim miejscu razem z Novarą.
Przewagę nad ostatnią drużyną ligi stanowił jedynie bilans bramkowy. W tym
sezonie Silvio Piola zdobył 100-ną bramkę w barwach Lazio. Następny sezon Lazio
zakończyło na 5 miejscu z stratą pięciu oczek do swojego lokalnego rywala. A. S.
Romy, która zdobyła tytuł mistrzowski. Rok później Lazio uplasowało się na 9
miejscu i stało się to przy dużej pomocy Silvio Pioli wieńczącego sezon z
tytułem króla strzelców . Rozgrywki zdominowało Torino. Zaczęto nawet dodawać
tej drużynie przydomek "świetne". Od tej pory zaczęła się budować legenda
drużyny z Turynu. Mistrzowie - A. S. Roma rozczarowali i ostatecznie zajęli
dopiero 11 miejsce.
Z powodu nasilenia działań wojennych dwa kolejne
sezony rozgrywkowe nie odbyły się. Jednak w stolicy Włoch - Rzymie liga została
zorganizowana. S. S. Lazio i A. S. Roma wzięły w niej udział razem z ośmioma
amatorskimi rzymskimi klubami . Dwa profesjonalne zespoły były nieosiągalne dla
pozostałych drużyn i oba kluby na zmianę zajmowały pierwsze miejsca. Lazio
zdobyło tytuł w sezonie 1944, Roma rok później.
Chociaż Włochy nadal
odczuwały duży uszczerbek po wojnie, liga ponownie ruszyła w 1945. Poniekąd, z
powodu problemów związanych z komunikacją pomiędzy północą i południem kraju,
rozgrywki zostały podzielone ponownie na dwie grupy: północną i centralną. Lazio
po transferze Pioli do Juventusu miało słaby sezon kończąc go ostatecznie na 7
miejscu. Grupa południowo-centralna, w której grało Lazio liczyła dziesięć
zespołów.
Następny sezon, w którym liga zachowała swój tradycyjny
kształt z dwudziestoma zespołami był erą "Wielkiego Torino". Turyńczycy
zdominowali rozgrywki, które wygrali z dziesięcio-punktową przewagą nad lokalnym
rywalem z Turynu - Juventusem. Lazio ukończyło sezon na 12 pozycji ze stratą 27
punktów do Torino ale z przewagą 3 oczek nad Romą.
Rok później
dwadzieścia jeden zespołów uczestniczyło w rozgrywkach ligowych. AC Torino
rządziło nadal,. Tym razem kończąc ligę z szesnasto-punktową przewagą nad
pozostałymi klubami. Lazio zakończyło sezon na 10 pozycji. Pozostała jedynie
satysfakcja z zatrzymania Turyńczyków, którzy uchodzili wówczas za zespół nie do
pobicia. Udało się to dzięki bezbramkowego remisowi w Rzymie, a później piłkarz
Lazio jeszcze raz udowodnili mistrzom z AC Torino, że walczą z wielkim
zaangażowaniem i poświęceniem, honorowo przegrywając na wyjeździe jedynie
4:3.
W sezonie 1948-49, Lazio miało bardzo nierówny i niespokojny sezon.
Wygrało swój pierwszy mecz dopiero w 11 kolejce spotkań roznosząc Bolognę 8:2.
Po raz kolejny Torino zdobył mistrzostwo, lecz znowu i tym razem Lazio stawiło
im twardy opór. W Turynie było zaledwie 1:0 a w Rzymie 2:2. Jak się później
okazał by to ostatni tak wspaniały sezon zespołu z Turynu. 4 maja 1949 roku
niemalże cała wspaniała drużyna-legenda tragicznie zginęła w wypadku lotniczym.
Samolot, którym lecieli zawodnicy i działacze AC Torino uderzył w wzgórze
"Superga". Zabrakło kilku minut do lądowania w Turynie.
Sezony 1949-50,
1950-51 i 1951-52 Lazio kończyło na 4 pozycji. W tamtych latach trzech z pięciu
braci Sentimenti grało w jasnoniebieskich koszulkach Lazio. Był to Sentimenti z
nr 4-bramkarz i Sentimenti z nr 3 i 5 obaj pomocnicy.
W sezonie 1950-51
Lazio przegrało u siebie tylko jedno spotkanie i wygrało obydwa mecze przeciwko
AS Romie. W ten sposób przyczyniło się w znaczący sposób do degradacji
"giallorossich" z najwyższej klasy rozgrywkowej. Ponadto, w tym sezonie Piola,
który grał w barwach Novary, stał się najlepszym strzelcem wszechczasów we
Włoszech prześcigając Giuseppe Meazzę. Piola ustrzelił też "hatrick" przeciwko
Lazio w ostatecznie przegranym 4:2 meczu z "Piemontesimi".
Sezon 1951-52
Lazio mogło zaliczyć do udanych. Zwycięstwo u siebie nad mistrzami - Juventusem
2:0 i z Novarą 1:0 dało sporą satysfakcję. W meczu z zespołem Pioli decydującą
bramkę z rzutu karnego strzelił bramkarz Sentimenti.
|